Wij geloven dat dierwaardige veehouderij begint met erkenning voor de eigenheid van ieder dier. Het besef dat zijn behoeftes er toe doen, of ze ons nu uitkomen of niet. Wij doen iedere dag onze best om in alle behoeftes van onze koeien te voorzien, opdat we aan het eind van hun rit met open ogen kunnen beweren: ze hebben een mooi leven gehad. Een leven in het zonlicht, een leven in een stimulerende natuurlijke omgeving en - ook niet onbelangrijk - een leven onder toegewijde moederzorg.
Hier zie je Ferdinand in zijn element, zogend bij moederkoe Fokkie tussen het kruidenrijke gras, de bloemetjes en de bijtjes. Een bijzonder gezicht: onder de ruim 14.000 melkveehouders in Nederland, zijn er maar een stuk of 40 die nog kalfjes bij de koe houden. Slechts 30% van alle kalveren die het levenslicht zien in de melkveehouderij, blijft op het bedrijf van oorsprong. Dit zijn de uitverkozen vaarsjes die als ze later groot zijn zelf kost en inwoning gaan verdienen in de melkstal.
Het merendeel van de melkveezuigelingen belandt vanaf twee weken oud in de Nederlandse kalverhouderij; een transportgerichte sector met een verdienmodel dat geen ruimte laat voor natuurlijke behoeftes als weidegang of moederzorg. De kleinschalige familiekudde op Boerderie de Leefhebberie is begonnen als zoektocht naar een waardig alternatief voor deze 'ondergeschoven kalfjes'.
Ferdinand heeft twee (pleeg)broertjes: Patrick en Cornelis. Moederkoe Fokkie kreeg na haar bevalling vrijaf van het melken en - hoera - stortte zich vol overgave op het (pleeg)moederschap. Op deze manier konden we, naast Ferdinand, twee pleegkalfjes verwelkomen op de boerderij. Hiernaast een representatief beeld van het meermaaldaagse zoogmoment: drie stiertjes rondom moeders uier, wedijverend om de rijkstvloeiende speen.
Toch is geen van allen iets tekort gekomen. Fokkie's melk stroomde het afgelopen anderhalf jaar overvloedig genoeg om drie sterke ossen groot te brengen. Zelfs een 'dubbeldoelkoe' (Fokkie is een Fries-Hollands rund: niet ver doorgefokt op melkgift en daardoor ook geschikt om kwaliteitsvlees te leveren) produceert drie keer zoveel melk dan nodig voor haar eigen nageslacht. Het kan dus wél: zuivel van een koe die 'gewoon' haar eigen kalf mag zogen.
Hier melkt Robin onze tweede koe Aggie. Een oefening in delen met haar kalf Uk. Vooralsnog voor eigen gebruik, want voor een rendabele micromelkveehouderij moeten wij ons twee extra vakken eigen maken: melken én verzuivelen. Kleinschalige familiekuddes zijn geen gemeengoed, omdat ze niet rendabel zijn binnen de gangbare keten. De gemiddelde melkveehouder houdt niet voor niets 100+ koeien en scheidt koe en kalf uit economische noodzaak.
Toch geloven wij dat het mogelijk is: met de steun van betrokken consumenten. Onze toekomstvisie gaat gepaard met een toekomstdroom: een gemeenschap van Leefhebbers die bewust vlees én zuivel direct bij ons afnemen. Omdat ze begrijpen dat deze producten onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: dat dierwaardige zuivelproductie niet zonder dierwaardige vleesproductie kan bestaan. Help jij onze droom te verwezenlijken?
Koop jouw rundvlees en zuivel daar waar het een verschil maakt: direct bij ons of van andere boeren die kalfjes bij de koe houden. Jouw bewuste klandizie maakt boerenrentmeesterschap mogelijk.
Wil jij helpen om ondergeschoven kalfjes terug in het daglicht te plaatsen? Het helpt ons enorm als je Ferdinands' verhaal doorvertelt aan vrienden en familie of deelt op jouw favoriete sociale mediakanaal.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief voor updates over onze kleinschalige familiekudde en toekomstige kalf-bij-koe producten
Thank you for subscribing!
Have a great day!